przykurzony róż i szarości ... i ciepło. DO SNU.

Często jest tak, że myślę, lub mówię, że moje dziecko nie jest na coś gotowe z rozpędu, z osądu, bez próby. Tak było w przypadku czytania, już teraz, na zaraz, książek z dłuższą, bardziej skomplikowaną treścią.
Zwyczajnie wydawało mi się, że jeszcze nie czas, nie zrozumie.
Jak to często bywa - myliłam się.
A dowiedziałam się o tym przypadkiem. Przez zachwyt nad pewną książką.

Książki i buty. Na te rozkosze nigdy nie żal pieniędzy. I gdy drugą pasję Tata Bola pochwala jakby słabiej, tak pierwszej przyklaskuje.
Jednym z absolutnych plusów bycia rodzicem jest to, że można dziecku tworzyć piękną, wyjątkową biblioteczkę. Robię to z pasją i nie ma mowy o przydługich przerwach.
Z czasem stało się tak, że powstały dwie biblioteczki.
Jedną dobrze znacie, to ta zawsze dostępna, wyczytana do granic możliwości, po razów sto.
Rano, przy obiedzie, po kąpieli, między zabawą klockami i przed spacerem...

Druga - to taka moja czarodziejska skrzynia - na potem.
Do niej chowałam książki piękne, mądre, na czas wieczornego, powolnego, leniwego czytania.
Do snu.
O tym czytaniu do snu marzyłam już w ciąży...

Ponownie, z Bolem, zawitaliśmy w księgarni. Często książki kupuję w necie. Bo reklama rozległa, bo dużo recenzji, bo widzę, że to coś dla nas. Bo zwyczajnie ufam już z góry niektórym wydawnictwom.
Jednak nigdy nie zrezygnuję z chodzenia, macania, wąchania, szybkiego kartowania, szperania...w księgarni.
Często towarzyszy mi Bobek.
I siedzi sobie na podłodze i czyta: bb oo byyy aaa tyuuu... czyta. I nagle mówi: 'TOŁ!'
I bierzemy 'toł'.
Zdarza się też, że stwierdza, iż Pani obok bardzo złą książkę wybrała i przegląda nie 'toł' co trzeba.
Bez pardonu wyjmuje jej z ręki Folleta lub Irvinga i daje Różnimisie ze stanowczym 'TOŁ!'.
Cóż Pani robi? Czyta 'toł' a potem dziękuje Bolkowi bo 'na pewno bardzo spodoba się mojej wnuczce! Cudna!'

Rozkoszujemy się atmosferą, otoczeniem, specyficzną ciszą...
Bolo czyta ciuchutko: 'byy oo b a myy mu i...'
a spoglądam na półkę taką jakąś schowaną, nie rzucającą się oczy...
Spoglądam i przepadam. Kolory.
Szarości, brudne róże.
Wielki format. twarda okładka. Pięknie wydana.
Ilustracje - minimalizm aż krzyczy! I cudnie podkreśla to co ważne. Treść.
Kartkuję. Już wiem, że wezmę, tyle, że z myślą 'na potem'. Trudna dość ....

Tym sposobem zataszczyliśmy do domu kilka książek i 'toł' jedną.
Nie dawała mi spokoju. Biła z niej magia, tajemnica.
Chciałam od razu ją dać Bolowi, jak zawsze, do pogadania, opowiedzenia...
Nie dałam.
Ledwo wyczekałam wieczoru.

A czemu by nie spróbować??? - myśl szalona Matkę naszła.

Zapaliliśmy nocną lampkę. Bolo rozłożył się na mojej wątrobie.
Czytam. Czytam.
Czytam ze wzruszeniem, bo oto jesteśmy w połowie książki a Bolo słucha.
Ogląda. Słucha. Skupiony, cichutki. Rozumie???

Ostatnia strona czytana szeptem. Odkładamy książkę a Bolo z ogromnym spokojem mówi mi na ucho: 'Mama, toł!' Jeszcze raz. I jeszcze....

Przy trzecim razie czuję większy ciężar [na mojej biednej wątrobie], czuję to słodkie, specyficzne ciepło jakie wytwarza ciałko usypiającego dziecka.
Ostatnia strona. Szeptem. 
Śpi.

--------------------------

'Słoniątko' - wyd. Muchomor.
Mądra, trudna, z dość dużą ilością tekstu. Napisana rytmicznie ale bez rymów.
Napisana troszkę dziwnie, ciut inaczej...

O czym ta piękność?
O słoniku, który był inny niż wszystkie. Za mały, tyćkę zbyt biały i w ogóle jakiś inny.
Postanawia wyruszyć w świat z tobołkiem zawierającym pięć orzeszków.
Orzeszkami płaci za przejazdy, za bilety...
Płynie do Amsterdamu, za orzeszka, ze zniżką szkolną...
Jedzie pociągiem do Saksonii, za orzeszka, bez przesiadek...
Pędzi taksówką, na Podzamcze, za orzeszka, z pokwitowaniem....

Kogo tam spotyka, co się dzieje dalej? Musicie przeczytać.
A ostatnią stronę koniecznie szeptem....

Nie wiem o czym jest ta książka. 
O marzeniach? O dobru? O odwadze?
Nie wiem, jest o tak wielu rzeczach, że ciężko mi zdecydować...
Ale wiem, że jest to do ciarek przepiękna, miękka, ciepła opowieść...
Wzruszająca, a co najważniesze, wyciszająca. Nie tylko dziecko. 
Ja czerpię prawdziwą przyjemność z czytania jej. Oglądania.... Czuję spokój. Ukojenie.
Jest 'cała taka' jak jej kolorystyka.
Delikatne szarości, przykurzone róże... Do snu.

Słoniątko - albumowy format, proszący się o dedykację płynącą z serca...
Towarzyszy nam od tygodni przy zasypianiu...