Hej Wy!!?? [NIEklockowy post]

Hej! Wy - Widzowie na Górze, dobrze się bawicie???

-----------------------------------------------------------------

Kilka dni temu dostałam wiadomość od bliskiej mi osoby, że w Jej rodzinie odszedł człowiek.
Mąż. Ojciec. Wiek około 30tki.
Zostawił 18 miesięcznego Synka.
A raczej to białaczka zmusiła go do opuszczenia swojego dziecka.

Wiadomość przyszła późno. Już zamykałam laptopa. Ale przeczytałam.
1:30, noc, a my z Tatą Bola siedzimy. Na kanapie siedzimy i ciężko słowa znaleźć.
Boli nas to samo, boli nas tak mocno wyobrażenie. Przeraża bezsilność i niemoc. 
Śpiące dziecko, nasze, na wyciągniecie ręki - sprawia, że mamowe i tatowe serce bije za mocno a zaraz potem, ciut za długo, nie bije wcale.

Bo jak to jest, niemo krzyczymy. Jak??? 
Odchodzić powinni ludzie, którzy przeżyli swe życie, wypełnili swe role, są często zmęczeni i potrzebują odpoczynku. Są spokojni, spełnieni i pogodzeni.
No jak to jest, że młody człowiek, ot tak, po prostu zostaje zdjęty ze sceny? 
Z pełną świadomością od kogo odchodzi, co pozostawia, czego nie zdążył zrobić.
Że nie zdążył, wcale a wcale, iść przez życie ze swoim dzieckiem, nie zdążył, wcale a wcale, wprowadzić go w to życie... No jak???

Ok 4:00 położyłam się obok Bola. Chciałam go tulić, całować, wąchać. 
Ale On spał snem sprawiedliwych, nie moja rola go wybudzać.
Leżałam i czułam w brzuchu, w gardle, w karku to uczucie, to napięcie...
Uświadomiłam sobie, że już je znam!
Skąd?

To wtedy wszystko wróciło.
Gdy, w Pradze, w ciąży trafiłam z bólami do szpitala.
To wtedy, w 16 tygodniu, gdy ciąża była za młoda na 'patologię' położono mnie w na 'ginekologii', w sali dla 'młodych'.
To wtedy, wtedy poznałam to uczucie. Nie strachu o własne dziecko, to przyszło później, poznałam strach, najstraszniejszy ze wszystkich - co się stanie z dzieckiem, gdy odejdzie jego rodzic.

Helena.
Helena leżała na skos ode mnie. Nie odzywała się do nikogo.
Szczupła, ładna, młoda dziewczyna. W ręku ciągle COŚ miętoliła. 
Po kilku dniach trafiło się popołudnie, że byłyśmy same na sali.
Było mi cholernie ciężko, niepokój o Bolka, cała ta gęsta, chora atmosfera, tęsknota za domem i jeszcze bariera językowa.
No bo kto chce, w ciężkich dla siebie chwilach, rozmawiać w obcym języku.
A ze mną tylko po angielsku można...
A jednak wtedy zaczęłam. Mówiłam o sobie. 
Helena patrzyła, słuchała a potem bez słowa położyła się na swoim łóżku, tyłem do mnie.
Przeleżała tak całe popołudnie i wieczór. 
Noc.
Obie udajemy, że śpimy. Obie udajemy, że nie wiemy, że ta druga udaje...
2:00 godzina, nocny obchód, temperatura, leki, ciśnienie...
Pielęgniarka wyszła a ja tak mocno zatęskniłam za Tatą Bola, że jak dzieciak zaczęłam płakać. 
Na głos. Było mi już wszystko jedno.
Helena wstała. Usiadła na moim łóżku i zaczęła głaskać po głowie.
I mówić... po angielsku.

Helena jest w 23 tygodniu ciąży. Ma raka szyjki macicy. Złośliwego. Z przerzutami.
Rozwijającego się w tempie zagrażającym jej życiu w ciągu 2-3 miesięcy. 
Dowiedziała się o nim przy standardowej, ciążowej cytologii..
Przy rutynowym badaniu.
Jedyna szansa to operacja.
Wraz z rakiem usuną jej dziecko. Chłopczyka. Czuje jego ruchy od miesiąca...

Nie mogłam oddychać.
Trzymałam ją za rękę. Przepraszałam, za siebie, za innych, za to co przechodzi...
Dlaczego w takich chwilach nie ma odpowiednich słów. Nigdy.
Powiedziała, że już nie ma łez. Skończyły się jej miesiąc temu. Płacze ale nic nie leci...
Mówi, że jest pewna, że na jedno życie przypada dana ilość łez w litrach.
Jej przyznano za mało.

Trzymałyśmy się za ręce w ciszy. Długo, nie wiem jak długo.
W końcu Helena otworzyła pięść, rozprostowała pogięte zdjęcie.
3 letnia dziewczynka. Jej córka. 
Podała mi fotografię i powiedziała:
'Ja muszę żyć, rozumiesz???'

Nie rozumiałam choć sądziłam, że tak. 
Rozumiem dziś. Aż za mocno.

Z samego rana Helenę zabrano na operację. 
Ja wyszłam po kilku dniach z receptą na Nospę.
Nigdy więcej się nie spotkałyśmy.

------------------------------------------------------------

Hej Wy - Widzowie na Górze!!!
Dobrze się bawicie?
Fajnie Wam nas potrącać, przewracać, szturchać i tracić?
Hej Wy Rozgrywający!
Nie wiecie, że kto daje i zabiera...

Wy....