Pokój DWA - latka.

Faktyczne urodziny w niedzielę, w środę oddmuchane z rodziną, jutro dmuchamy z przyjaciółmi...
Moje dziecko kończy etap niemowlaka. Jest chłopcem, ot co!
Na to co czuje Matula, gdy jej Kurduplasty dmucha pierwsze, świadome świeczki, śpiewa 'latNAAAM laaaatnAAm!' napiszę kiedy indziej.

Bo..

Bo obiecałam post o tym, jak to jest w praktyce z tym 'Pokojem Bola'
Odnoszę się do postu, w którym podlinkowany jest spot ntt. KLIK
Klip ten znajdziecie również w prawym górnym rogu na blogu.

Post/pokój/film wywołał ogromne bum!
W komentarzach, w pw, w mailach, na FB...
Nic tak nie cieszy jak zainteresowanie i... docenienie pracy.
Bo przecież gusta mamy wszyscy różne i zdecydowanie nudno na świecie by było gdyby wszystkim podobało się to samo. Tak więc dziękuję za wszystkie entuzjastyczne słowa, dodające skrzydeł jak i te krytyczne, zmuszające do wyciągania kolejnych wniosków. Najmocniej jednak dziękuję za to, że nie musiałam ani pół komentarza moderować. To jest dla mnie wartość największa w tym czym się zajmuję. Poziom i kultura osób, które 'mnie' czytają. MOC!

Ale do rzeczy Kredka, do rzeczy...

 Założenia miałam proste. Ma być pięknie, świeżo, delikatnie acz chłopięco. Ma być bardzo 'po naszemu' i wg mojej estetyki.
Teraz słowo o tej mojej estetyce. Padło trochę zdań, że pokój jest minimalistyczny. W dobrym jak i w złym tego słowa znaczeniu. No to Wam powiem na ucho, że jak pokój skończyłam to poryczałam się Tacie Bola, że jest 'zbyt kolorowo, naćkane, za dużo...' Tata Bola do pionu mnie raz dwa postawił, że to jednak pokój dziecięcy jest... bo.... bo ja to najchętniej żyłabym w szkle, stali, bieli i szarościach. Minimalizm absolutny.
Więc uwierzcie mi, że pokój Bola w moich oczach jest daleki od minimalizmu.

Dalej. Kolory. No nieszczęsna mięta. Mówiąc szczerze, jak czytam o kolejnej 'mięcie' to już 'zdekusia' mnie mdli. Modne, modne ale ileż można! Wszystko obecnie na świecie jest miętowe...
Zresztą sama nazwa, nowoczesna nazwa koloru - miętowy - jest chwytliwa i rusza każdą kobitę, młodą i starą. Bo kiedyś ten kolor nosił nazwę 'seledynowy' a mi osobiście kojarzył się z Amerykanką w podeszłym wieku, noszącą poliestrowe spodnie...
No i jak tu się odnajduje mięta w pokoju Bola skoro tak psioczę. Psioczę, psioczę, lecz po wielu próbnikach, zestawieniach, przymiarkach okazało się, że do mojej ukochanej szarości ta modna mięta pasuje jak ulał. W dodatku dodaje niesamowitej świeżości pomieszczeniu. Więc pal licho modę, a raczej dzięki 'Ci modo' bo ten kolor okazał się strzałem w dziesiątkę. Prawdopodobnie, gdyby nie miętowy bum to wcale na ten 'seledyn' bym nie wpadła i brnęłabym w jakieś przybrudzone błękity...które nie są takie złe...

Co się sprawdza? Co się nie sprawdza?

To co się nie sprawdziło - nie zobaczycie. Nie ma na filmie. Nie ma na zdjęciach. Bo skoro się nie sprawdziło - usunęłam. Bo to nie było też tak, że jednego dnia miała dobę geniuszu w szufladce 'homedecor'... Nie, nie.. Decyzji błędnych było po drodze kilka. Jednak ja szybko wysuwam wnioski i szybko te błędy 'naprawiłam'.
Obecnie, Bolo w pokoiku funkcjonuje już prawie 8 tygodni. Tak więc jestem gotowa do opisania tego czy i jak się sprawdza w przypadku dwulatka.

Sprawdza się rewelacyjnie!
Bolo w pokoju spędza mnóstwo czasu. Gdyby nie fakt, że ja czy Tata Bola nie spędzamy w nim sami 3/4 doby [co odciąga Właściciela w inne kąty domu] to prawdopodobnie mógłby go nie opuszczać.
Zależało mi ogromnie na usamodzielnieniu się Kurdupla. W zabawie. 
W organizowaniu sobie czasu. Samemu.
I ten pokój mu to umożliwił.
Szafka Effii - geniusz meblowy. Raz, że piękny, baśniowy domek. Dwa organizacja. Dziecko wszędzie sięgnie. Sam potrafi posprzątać bo wszystko ma swoje miejsce. Biblioteczka z książeczkami 'na co dzień' dostępna w taki sposób, że Bolo wyjmując jedną chowa poprzednią. Bezcenne.
Nasza jest jasnoszara. Dostępna taka na zamówienie.

Biurko Planeco - jak widać na filmie biurko stoi tyłem do pokoju a gdy otworzymy drzwi robi się taka 'mała kanciapka' - to zabieg celowy. Tak małe dziecko aby się porządnie skupić potrzebuje po pierwsze - jasno wydzielonej do tego przestrzeni, po drugie minimum innych bodźców.
I tak teraz jest. Nie dość, że biurko jest idealne dla 2-3 latka to jeszcze mega funkcjonalne [dziurki na kubeczki, wgłębienie na kredki, pędzle..] no i jest śliczne - a nazywa się... 'guzik' LOW! I żadna to sklejka - a lite drewno. 
Największa mnie duma ogarnia gdy Bolo idzie malować. Sam. Zasiada. Rozkłada kredki, kartki i działa. Potrafi tak 30 minut działać. A ja pękam. I o to chodziło.

Łóżko - znaleźć na naszym rynku łóżko piękne i nie za 7000 zł - niemożliwe.
Po wielu, uwierzcie wielu poszukiwaniach postawiłam na Ikeę. Bo czemu nie. Cena przyjazna, design mi pasuje, kolor, i funkcjonalność - dzieciak nie wyleci przez sen, z drugiej strony sam łatwo wchodzi i wychodzi, no i jeszcze łóżko 'rośnie' [od 120 do 200cm długości]. Czego chcieć więcej?
Wprawdzie za materac daliśmy wiele, wiele razy więcej niż za samo łóżko ale ja wierzę, że jakość snu ma znaczenie...
W końcu mierzymy swoją miarą...

Dodatki - kule, lampki, budki, naklejki, kosze - to wszystko wybierałam starannie ale i z wielką pewnością siebie. Tu pomyłek nie było. Jak zobaczyłam od razu wiedziałam - TOŁ! i już.
Całość ma tworzyć lekko baśniowy klimat, trochę czarodziejskości bez grama jarmarku.
Mało tego? Dużo? Myślę, że ile par oczu tyle zdań.
Najbardziej kochamy, razem z Bolem, 'system' oświetlenia, który wieczorami nadaje mocno magiczny klimat. I ani razu, przez te tygodnie, nie włączyliśmy górnego światła...

Jeszcze dywan. Nie znoszę wykładzin, zresztą tak jak firanek, zasłon i innych pożywek dla naskórkowo-kurzowych robali.. Brrr... I bez dywanów spokojnie żyć bym mogła. Ale mamy dwa. Jeden biały [ofkosik] w salonie, nieduży, daleki od mebli i drugi - Bola - kula ziemska. No bo Bolo dywan mieć musi. Nie tylko dla stópek, nie tylko pod dupala, nie tylko dla 'urody' ale przede wszystkim dla wyznaczenia przestrzeni [podobnie jak w przypadku biurka] 
Dywan wyznacza granice, tworzy intymną atmosferę między układaczem puzzli a puzzlami... Jeśli rozumiecie o co mi chodzi ... To ważne, dla dzieci w każdym wieku, bardzo pomaga w koncentracji, w tworzeniu przez nie same 'obszarów' uwagi a także kluczowe dla zachowania względnego porządku.
A ten jest w dodatku piękny ;) Dywan, rzecz jasna...

Dwa słowa o roletach. Szukałam grubych, nieprzepuszczających światła a w dodatku w odpowiednim odcieniu. Te takie są. A w sklepie, którym je kupiłam dostępna jest cała gama kolorów, setki odcieni. Dodatkowo mają system mocowania nie wymagający wiercenia ani rozmontowywania okien. Dla mnie ideał.

Jeszcze pytaliście gdzie jest cała reszta Bola zabawek, ubrania.. Jak przyjrzycie się na filmie, po lewej stronie pokoju jest szara szafa wnękowa. Tuż przed biurkiem jest kolejna, ta z kolei jest wielką wnęką. Tak więc pierwsza to garderoba - druga służy za schowek na nieużywane chwilowo zabawki. 
To mój świadomy i bardzo szczęśliwy wybór bo po dwóch latach, gdybym zobaczyła w domu ponownie 'kosz' z zabawkami prawdopodobnie zaczęłabym krzyczeć albo płakać. Cenię sobie ogromnie porządek, który był prawie awykonalny odkąd pojawił się Bobek na świecie, teraz wracamy do 'dobrego'...

Podsumowując - pokój jest bardzo nasłoneczniony więc zimne kolory bardzo mi tu odpowiadają. Nadają świeżości i poczucia ładu. Wszystko ma swoje miejsce, co przekłada się na to, że moje dziecko po sobie sprząta i lubi, gdy jest 'ładnie'. Nie dla mnie też motywy typu: pokój w auta, piratów czy samoloty... Wiem, że i na to przyjdzie [niestety] czas gdy Bolo będzie sam dokonywał wyborów. Póki co ciężko pracuję nad jego poczuciem piękna i estetyki wierząc, że kiedyś to zaprocentuje. W końcu nasze dzieci to nasze lustra. Również w kwestii gustu. 
A, że i ja z przyjemnością ładuję się do Bola łóżka, włączam kule lub królika i czytam w pięknym wnętrzu książkę o Pomelo? Spełnienie marzeń. Moich. I chyba, na ile to adekwatne, mojego syna - bo jedno jest pewne i najważniejsze - Bolo kocha swój kawałek podłogi.

------------------------------------------------------

Nie wszystkie dodatki przyfrunęły na czas kręcenia filmu.
To nic. Dziś Wam pokażę nowych domowników.
O jednym pisałam już TU --> KLIK to nasze leśne, ręcznie rysowane poduchy.
Nie chcę się powtarzać, ale jeśli o czymś marzycie, czymkolwiek - to Pani Ploom potrafi TO zrobić. 
Nie bójcie się pytać. A i ceny ma bardziej niż miłe!
PLOOM TU --> KLIK

A drugi domownik to Cudak Bolo. Serio... Umarłam jak go zobaczyłam w sklepie. 
No Bolo. Mięta. Szarości. I walnięta mina... Cudak Bolo!
W Cudaku Bolku mieszkają nocne smoczki, czasem termometr... a poza tym jest wielkim chuliganem w dzień i kochanym przyjacielem w nocy...
Cudaki i inne Bolki TU --> KLIK