takie dni, że o jacię...

 o żesz kurna bela, są takie dni...

Są takie dni, że po godzinnym sprzątaniu Dziecior znajdzie skrupulatnie ukryty kawałek parędniowego jabłka a Ty próbując wygrać z niemożliwym biegniesz na łeb na szyję celem odebrania żarełka biohazard zanim trafi do buzi.
Nie ma szans. Trafi do buzi, do brzucha trafi razem z jakimś kurzowym kłakiem podkanapowym a Małe pomlaszcze na koniec i poklepie się po brzuchu - mniam!
Teee! Małe!!! Co jest grane? Toż tak samo się klepiesz i mlaszczesz z zadowolenia jak Matka pół dnia jakiegoś klopsa robi!
Teee!

Są takie dni, że On tego kawałka jabłka nie znajdzie ale on, ten kawałek i tak jakimś podstępem wylezie z pod kanapy dokładnie w momencie gdy Ty cała świeża, po pysznej kąpieli, krokiem przyciężkiej i lekko stękającej nimfy mkniesz w objęcia Taty. Wylezie tak, ten jabłka kawałek zdechły, że Ty gołą stopą trafisz prosto w niego. Nie tylko się wywalisz, zupełnie tracąc resztki nimfowego poczucia bo nagle wyglądasz jak  zmęczony pączek to jeszcze kurna, musiałaś, musiałaś się jakimś smarowaczem wysmarować i teraz się ślizgasz cielskiem po terakocie.
Ślizgasz się, wstać nie możesz, Tamten siedzi i twarz cieszy a Ty już czujesz, że kolano obite, że łokieć zadrapany, o co do licha możesz zadrapać łokieć na terakocie, szczególnie, że masz cielesny poślizg?
Oczywiście - chrupek kukurydziany.
Ej, ej. Chwilunia...czy Ty w ogóle dziś odkurzałaś czy sobie roisz dla wyciszenia sumienia?

Są takie dni, że gdy już podniesiesz się z tej podłogi i całusa ubawionego dostaniesz to ściągasz ze stopy rozklapciałe jabłko, śmierdzące kurzem i kompotem, niedobrze Ci się robi ale dzielnie breję niesiesz do śmieci. 
Nie trafiasz.
Jabłkowego gluta rzucasz tuż obok a on z zadowoleniem rozłazi się i przykleja na pół szafki kuchennej.
I gdy już całkiem ryczeć Ci się chce, że szlag by to wszystko trafił, Dziecior postanawia znowu ząbkować.
Właśnie dziś, tej nocy będzie ostatnia trójka wychodzić.

Są takie dni, że telefon sam wypada Ci z ręki w windzie i roztrzaskuje się na te swoje cholerne kawałki dokładnie w momencie kiedy Małe dziarsko z windy wysiada. 
Neurony się grzeją, z łba paruje. Logistyka. Najpierw Dziecior! - mówi 'matkość', 'a tam Dziecior, poczeka przy skrzynce jak zwykle przecież' mówię ja, 'nie nie! a jak się coś stanie to na całe życie...' wydziera się matkość.
Dzieciora złap i zaciągnij do windy znowu.
Po drodze Dziecior zrobi kupę. Jakżeby inaczej. Wracamy do domu. Kupa na spacerze kiepska sprawa.
Dramat. Miał być spacer a wracamy do domu.
Wijącego się jak piskorz Małego ciągniesz, sapiesz, pocisz całkiem jak na bieżni.
Ten wyje, drze się: nieNIE! ludzie wyglądają zza drzwi.
Mówię - spoko, spoko, to tylko konflikt czasowy kupa-spacer.
Wchodzimy do domu, zdejmujemy tonę szalików, czapek, kamizelek.
Pielucha nowa - check.
Chusteczki - check.
Goły tyłek - check.
Kupa - nie ma.
Bąk to był.

a telefon? nadal w kawałkach windą przez 5 pięter jeździ...

no są takie dni, często.

---------------------------------------------------

ColorStories - pisałam o nich już tu --> KLIK
I co? I znowu jest przepięknie. Ale za słabe to słowa żeby wyrazić moje i Bola, i Taty odczucia.
ColorStories postanowiło stworzyć kolekcję, która będzie zachęcała rodziców i dzieci do wspólnych rozmów, marzeń, opowiadań, do wspólnego bajkowania, takiego z głowy, w łóżku, w kołderkach.
Nie tylko czytania książek ale też wymyślania, tworzenia własnych światów, własnych historii, własnych bohaterów i ich perypetii.
Czy im się udało?
Boziuu - TAK!
U nas na razie wygląda to tak, że bajka wymyślana wspólnie na dobranoc, co noc idzie tak:
- Tata.
- Śpi.
- Mama?
- Śpi.
- Tota? [ciocia]
- Śpi.
- Dziadzia?
- Śpi.
- Dzidzia?
- Śpi.
- Piesek, kotek, żabki, mrówki, tygryski, żółwie, kwiatki, kawa, kapcie, krówki, szyszki, domki, zajączki, kurna caaaaaały świat?
- ŚPI. A teraz Bolo idzie spać.
- Nie.

Tak czy siak spędzamy w łóżku mnóstwo czasu, chichrając się, ganiając, przytulając i oczywiście czytając.
Kochamy łóżko.

A ColorStories? Ich pościel powala. Jakością - ale to chyba oczywiste. 
Wyglądem - te obrazki są jak narysowane cienkopisem na materiale, są delikatne, ulotne, opowiadają historię, prowokują....
Bolo odkąd dostał pościel z pieskiem pięćset razy dziennie do pieska leci na całusy, rozmawiamy o tym, jak kapie kap kap deszczyk, jak dziewczynka to chlapchlap robi a chłopiec...
A te psie łapki? No najLOW!

Słów parę konkretnych - Bolek centralnie się do kołdry tuli. To nowość. 
Rożek wpycha pod brodę i zasypia.
Fakt - Bolo zaczął SAM!!! się przykrywać. Kołdra starczy aż do przedszkolaka. Jest spora. Jest idealna.
Fakt - poducha jest zawsze na miejscu, nie fruwa już po całym łóżku. Jest świetnie dostosowana do Małego, rozmiarem i grubością.
Fakt - uszyte to jest tak, że z Mamą Dwojga dobre 10 minut szukałyśmy suwaka gdy chciałam jej pokazać wypełnienie. Majstersztyk.
Fakt - zwyczajne, codziennie użytkowanie tej pościeli to czysta przyjemność dla nas wszystkich.
Fakt - wypełnienie kołdry i poduszki, również od ColorStories nie tylko pasuje idealnie, ale jest 'mądre', HA rzecz jasna, można prać w pralce, tak przeszyte, że cała puchatość pozostaje na miejscu, i co najważniejsze - nie jest ani za ciepła ani za zimna. W sypialniach w nocy pilnujemy temperatury ok 19 stopni. Całość rewelacja.

Mamy też jeszcze jeden komplet ale o nim później. Będzie dla Bola niespodzianką w nowym łóżku które czekamy.

ColorStories Komplet 'Opowieść o przyjaźni' TU --> Story about Friendship
Wypełnienia TU --> Dacron

I gdy planowałam tego posta miałam napisać - nasze sypialnie wypełnione są dwoma markami - ColorStories i MayLily. Nic więcej nam nie trzeba. Bo szukać nie muszę już dalej. Jest PERFECT.
Ale od paru dni mamy śmiesznotkę, nowinkę, która oddziela Bola od zimnej ściany. Do tej pory była to kołdra Taty. 
Od niedawna perfekcyjnie sprawdza się.... LONGER.
Wąsaty Longer od FluffyColours TU --> Long Sleeper
Nie muszę chyba dodawać, że zabawy z nim też co niemiara...