DZiaDZia

Dziadek Bola.
Ten od strony Mamy Bola. To dość dziwna persona.
Dziadek Bola w swoim życiu zagościł w 37 krajach świata. Posługuje się płynnie pięcioma językami oprócz ojczystego. Dziadek Bola dla przyjemności czyta słowniki.
Dziadek Bola stawia na wykształcenie na miejscu pierwszym, na drugim - zdrowie.
Chodzi na trzy Uniwersytety Trzeciego Wieku, gdzie inni studenci kserują jego notatki.
Jeździ na rowerze i każdego dnia uprawia gimanatykę, ten sam zestaw jakiego go trzysta lat temu nauczono w wojsku.
Nikt nie potrafi tak oszczędzać jak Dziadek Bola.
Bo czy można mieć te same szorty 'na plażę' przez 40 lat? Można.
Dziadek po pięcioletnim pobycie na kontrakcie w Bostonie zjechał do domu z milionem kontenerów.
Bo Dziadek Bola przed wyjazdem, wiedząc, że lada chwila emerytura, zapytał swojego lekarza:
'Ile dokładnie będę jeszcze żył?'
Pan doktor bogiem nie jest i odpowiedzieć nie chciał, jednak Dziadek Bola to uparty Byk i wymusił przybliżoną odpowiedź. Odpowiedź ta jest owiana tajemnicą jednak Dziadek Bola musiał to wiedzieć aby obliczyć: ile past do zębów kupić musi tak aby do 'końca' starczyło, ile płynów do golenia, ile butów zimowych, ile kalesonów, ile grzebieni, ile ... ile... ile...
I w domu Dziadka Bola są wieeeelkie szafy. Szafy to istne Narnie.
W każdej Narnii można znależć telefony, kosmetyki, ubrania firmowo zapakowane, kubki, serwetki, skarpetki, kable, otwieracze, obrazy, frizbi i piłki...
I tak Dziadek Bola postanowił też 'do końca' zaopatrzeć się w prezenty 'do końca'.
I nieszczęsna ma rodzina ze mną na czele rok w rok, na urodziny, na Święta dostaje niespodzianki 'Z Narnii'.
I nie przeskoczysz, nie przechytrzysz, nie wyprosisz. Jak powiesz, że marzą Ci się nowe filiżanki - w Narnii 'jakieś' przecież są. Jak 'Tato, może na Bola urodziny to tooo. albo tooo....' - nie ma siły, coś zbliżonego w Narnii znajdzie.
Dziadek Bola obdarowuje chojnie, tylko, że Narnia Dziadka najczęściej ma datę 1990 i jakkolwiek romantycznie by to nie brzmiało straszliwie całej rodzinie marzy się prezent 'z skąś indziej'
I tak postanowiłam Dziadka Bola trochę podszkolić i 'nieNarniowe' pomysły na prezenty do upadłego podtykać. I pokażę dwie rzeczy, z których jedna aprobatę wielką dziadkową otrzymała, drugiej nie kuma i mówi, że fanaberie do prania...

Dodam tylko, że Dziadek Bola mimo wielkiego dbania o byt, wykształcenie, zdrowie rodziny, uczuć okazywać nie potrafił. To działka Babci. Jednak odkąd ma wnuka lekko pęka - i gdy Bolo łapie Dziadka za wielki nos ['booo - tłumaczy medycznie Dziadek- bo Bolek widzisz, na starość to już tylko uszy i nos rosną, reszta się kurczy...], ukochany nos, który swoją wielkością powoduje drżenie małych paluchów i wygięcie całego ciałka do tyłu w geście 'taaaaaaaaaaaaaki wielki' i mówi: "dziadzia, dziadzia!" - u swojego Ojca widzę wzruszenie, prawie, prawie w kącie oka łza się pojawia a On pyta:
'On wie?! On naprawdę wie i rozumie, że jestem jego Dziadkiem?'...
'Wie Tato. I doskonale rozumie'
Taki to Dziadek Bola.

Aprobata Dziadka. Ale też moja, i Taty Bola, i Cioci.
Ciocia powiedziała jak pierwszy raz zobaczyła: 'Ty widziałaś jakie one mają twarze?!'
Tak, te zwierzaki są świetne. Jedyne takie. Nigdzie indziej nie widziałam. Nie bajkowe, nie dosłowne, jakby 'machnięte' szkicem. I co Kurduplasty na to?
Kurduplasty mą wielką zagwozdkę, bo kot oczywisty nie jest ale jednak kota przypomina, żyrafa prosta przez upierzenie ale świnia, czy foka już nie... I Małe obraca w rączkach, i mówi: 'hauhau?'
'hmmm nie wiem synku, a może to ... no zapytaj Tatę' i Małe leci do Taty: 'hauhau?'
Tata myśli... 'Hmm, wiesz co! Masz rację!
Nie widziałam jeszcze nigdzie zaprojektowanych zwierząt zabawkowych w taki sposób żeby tak silnie pobudzić Bola do myślenia, do analizowania, do używania trudnych operacji myślowych, do porównywania - a przede wszystkim! do zastanawiania się.
I siedzi to Małe, i w paluszkach miętoli, i duma, i brewki się marszczą i podnosi, i rzuca, i bierze i znowu duma i pyta w końcu: 'beeebeee?'
A do tego te czarowne zwierzaki mieszkają w całkiem dużym wozie. Który wprawdzie ma otwory 'w kształcie' jednak to akurat ma w tej chwili najmniejsze znaczenie. Bo Kurdupel wkłada, wciska, przeciska je według swoich skomplikowanych zamysłow i gdy wszystkie siedzą w środku, gdy odbędą swój rajd przez dywan, za kanapę i z powtorem to tylne drzwi się otwierają i cała ferajna na wolność ucieka.
A Małe łapie coś szarego, duma, stęka, myśli i woła: 'popo!!'
Hipopotam.
Jestem zaczarowna tą zabawką. Drewnianą wiadomo. Kolejny raz się powtórzę - bo proste jest piękne.
I może zauważycie, niektóre zwierzaki wcale nie są takie jak na zdjęciu w sklepie.
I wielce mnie to cieszy!
Auto - sorter TU --> Wóz Zwierzakowy

No dobra, to drugie, co aprobaty Dziadka nie otrzymało pokażę w kolejnym poście. Co za dużo to nie zdrowo nie? Tym bardziej, że w związku z tym 'drugim' mam dla Was coś do rozdania :)