Kredka wraca...

do gotowania.
Na litość boską, to już dwa lata będzie jak to Małe się we mnie zagnieździło a ja dostałam kręćka, fisia normalnego związanego z bakteriami, wirusami i grzybami.
W mięsie to widziałam, w jajkach, warzywa szorowałam aż marchewki przypominały wykałaczki..
Tak podjęłam rozsądną wszak decyzję, że to bez sensu, że na mózg mi padło i gotowaniem i ciążą mi nie po drodze.
A potem jak z fitnessem, im dłużej się 'nie robi' tym ciężej zacząć.
Już się chwaliłam parowarem.
No tak. Czasem coś uparuję. 
Bo ze mną problem taki oto jest, że jak muszę to nie chcę. 
Chcę jak nie muszę.
I tak olśniło mnie przecież, że NIE MUSZĘ. A mogę.
A jak trochę fanu do tego dołożę, Dzieciora ufajdam mąką, zdjęcie dobre strzelę to i zjem coś domowego, i to Małe zje, nawet dwie porcje.
A syf PO? E.. najwyżej poczeka na Tatę. Albo na moment, który zawsze przychodzi - czyli, że jak zaraz tego nie sprzątnę to szlag mnie trafi z najszlagów największy.

Bo ja kiedyś gotowałam. Dużo. Bo miałam taki rok, że zajmowałam się tylko tym czym chciałam. 
I czas miałam. I chęci. I eksperymentować, poszukiwać lubiłam.
I rano po kawie wkładałam słuchawki w uszy i bez planu truchtałam do sklepu. I plan powstawał w trakcie zakupów, a potem w domu, przy głośnej muzyce - pichciłam.
I kartacze lepiłam, i drożdżowe opanowałam do tego stopnia, że wybuchało w misce, i zupa co dwa dni inna, na prawdziwym wywarze, i brioszki, i udźca pieczone, i bułki cebulowe, i pyzy całe domowe z cyrkiem odsączania skrobi...
I melona mroziłam, ze potem go wsadzić w szynkę parmeńską, i muffinki obowiązkowo co parę dni inne.
I pierś kurczaka po katalońsku była a makarony wg toskańskich receptur ugniatałam...
Albo shake migdałowy.
I myślę, że jak Tata Bola mówi może czasem: 'gdzie się podziała tamta dziewczyna...' to ma właśnie na myśli to, że lubiłam karmić. Jego, siebie, przyjaciół.
Dlaczego tak mi ciężko nakarmić własne dziecko?

Powstanie więc zakładaka 'kuchenna' na blogu, bo będę karmić tego Dzieciora Mego z egoizmu, z przyjemności sprawiania mojej rodzinie przyjemności. Tylko muszę pamiętać, że nie muszę, że mogę.

Oczywiście konkurs mnie mocno kopnął. Tyle świetnych mam, tatków i cioć - i mądre, wesołe przepisy.
Myślę, że powstający CookBook Klocka&Kredki będzie naprawdę najsuper.

Na koniec zdjęcia jakie znalazłam w swoim archiwum, szukając 'tamtej dziewczyny'...
Okazuje się, że nawet fotograficznie tym żarełkiem pobawić się można.
Tyle rzeczy zapomniałam. I wino dobre do jedzenia. Tak, do tego też czas powrócić.

Tego lizaka wcale a wcale sama nie ugotowałam się polecam....nooo polecam.... bo on strzela - a jak leży na brzuchu i strzela....