sztuka dla frajdy.

Dziś artystycznie. Razy dwa.
Bo kto nas zna, ten wie, że Matula za grosz zdolności manualnych nie ma i jak, nie daj boże, narysuje konia to on nawet psa nie przypomina..
Kto nas zna wie też, że Ciocia Bola z kolei, jak już konia machnie to jest to najlepszy, rysunkowy koń świata.
Tylko, że Cioci etatu się zachciało. Fuj. Ciocia ma pomrok chwilowy. A my musimy radzić sobie sami.

Posiłkujemy się Matkową wiedzą o rozwoju manualnym małych paluchów i dłoni i o 'ważności' jaką taki rozwój za sobą niesie.
O koordynacji wzrokowo-ruchowej, o współgraniu 'oko-ręka', o ćwiczeniu każdego paluszka, precyzji ruchu nadgarstka a nawet o ćwiczeniu skupienia i kończeniu rozpoczętej pracy...
Tak to widzi Matka.

Jak widzi to Bolo?
Ano tak, że czadersko jest się babrać, ciapać, zgniatać i wałkować, robić kule, robale i oczywiście 'shapes'...
Do niedawna służyła nam do tego - całkiem skutecznie - ciastolina. Ciastolina to fajna rzecz i nie ma co dyskutować o jej minusach, bo jak wszystko i ona takie ma.
Ale co jeśli znajdziemy coś naprawdę fajniejszego?

My znaleźliśmy i przepadliśmy. 
Silk Clay*
Samoutwardzalna masa do zabawy i prac plastycznych.

O co chodzi zapytacie?
Chodzi o to, że nigdy w życiu nie miałam czegoś takiego w dłoniach. Pierwszy zaskok - to jest suche!
Nie jest tłuste. Nie jest mokre. Suche.
Dwa - w dotyku niesamowite - coś jak jedwabny kauczuk, albo jak twierdzi Bolo [uwielbiam, że ma taką wyobraźnię] - 'Mamo! Mhura!' - jak chmura... tak, chyba to jest super trafne określenie.
Masa jest bardzo lekka, 'puchata', ciągnie się, z łatwością poddaje manewrom a do tego klei się jedynie to tego do czego chcemy żeby się kleiła.
Nie klei się do dywanu - bo jest sucha!, nie klei się do ubrania, nie klei się do rąk, narzędzi.
Klei się do papieru, do kartonu, do drewna.
Nie kruszy się! Nie ma takiej opcji, że mamy pół pokoju w mini paproszkach z podeschniętej masy [jak to z ciastoliną bywa].
Co z zasychaniem. No właśnie. Póki się nią bawimy - nie schnie, w pudełku nie schnie ale - jeśli zrobimy jakaś super pracę, np ulepimy dziecku 'shape'a' to zostawiamy go w spokoju na jakiś czas a on zasycha na amen. Żadnego łamania, odpadania, kruszenia. Po zaschnięciu jest lekkie, jak pianka.

I co dalej?
Jeśli to mało, to specjalnie dla działań z tą masą możemy dokupić różne fajności do obklejania. Koty, konie, dynie, serca, domki... Wszystko po kilka złotych a gdy masa już na fajnościach zaschnie, mamy extra zabawkę wykonaną własnoręcznie, albo piękny prezent dla Babci, albo osobistą dekorację.
My zrobiliśmy kota. Tfu! BOŁO CHAM zrobił kota.
Matula oblepiła czubek ogona na fioletowo. Małe zakumało i bite 2 h oblepiało kota po swojemu.
Ogon, nogi, pupę [!], plecy, brzuch, głowę. Sam nakleił małe kropki na uszach a i nos kota jest autorski.
Oczy Matka pomogła, tj kuleczki pomogłam zrobić bo naklejanie było już własnoręczne.
Czyż to nie piękny kot dwulatka? Na tyle piękny, że ja pękłam z dumy a Tatko się jakby wzruszył...

Polecamy z całego serca - Bolo - bo to czad zabawa i można mieć pięknego kota a Matula - bo to świetne ćwiczenie łapek i 2 h relatywnego spokoju... LOW!

Teraz gorsza wiadomość.
Nie znam netowego sklepu gdzie owe cuda można kupić. 
Ale Warszawiaków zapraszam TU MalowanaLala 
[uprzedzam, że w tym sklepie spędza się ogrom czasu - bo jest pięknie!]
Całą resztę Narodu TU CreativPolska

* wpis sponsorowany [ale kij tam, i tak bym Wam to pokazała!]

Artystycznie nr dwa.
Ajjj może zauważyliście Bolka koszulkę?
Jestem pewna, że tak... 

To jeden z tych ciuchów, który kochasz zanim zobaczysz, przez sam pomysł.
Kura na boku, jajko na 'prawie tyłku'. Zdecydowanie jestem tak.
Ale jeśli dodamy do tego kreskę i sznyt Kury-D to jaką mamy koszulkę? 
Wybaczcie słowo, ale żadne inne nie odda prawdy tak dobitnie.
Mamy koszulkę zajebistą!

To koszulka z jajem dosłownie i w przenośni. Wszystko naszyte na mega wygodny ciuch, który Dziecior wkłada i leci. I najchętniej nie zdejmowałby go do spania.
Muszę dodać jeszcze jeden wielki plus. Bolo jest szczupakiem. W wielu ciuchach 'tonie'.
W tej bluzce wygląda obłędnie. Może to jak 'coś leży' na dziecku nie ma wielkiego znaczenia globalnie ale tym razem, kurza stopa, leży jak szyte na miarę. A nie było...

Nie mamy więcej ciuchów Kury. Błąd! Zabieramy się za szperactwo a Wam radzę, jeśli macie chrapkę na kurzą bluzkę - śpieszcie się - bo Kura wprawdzie szyje namiętnie i pięknie ale ma tylko dwie ręce...

Na koniec dodam, że nie trzeba bać się białego koloru. Póki nie jemy w nim buraków mając lat dwa, to wszystko się cudnie spiera. Wiem, bo Bolo w Kurze był dziś w przedszkolu, gdzie była zielona farba, różowy kompot i czerwony tusz a ja właśnie wywiesiłam bieluchną koszulkę do wyschnięcia.

[ Kurę-D znam jako tako, migała mi na FB, zawsze brakowało czasu na głębsze... zapoznanie. Teraz nadrabiam i muszę napisać, że ptaszydłowe ferajny u Kury powalają. No jak to możliwe, że my kurzej gęsi jeszcze nie mamy? Dramat Proszę Państwa! ]

Polecamy TOTALNIE. Do licha! Sama Kurę chcę!

Na dziś koniec odbioru. Machamy do Was kurzo-kocio-kreatywnie. 
Niech żyje sztuka. W każdym wydaniu!