nie wychowuj mi dziecka!

Na potrzeby tego tekstu musimy przyjąć, że używane poniżej pojęcie 'Człowiek' odnosi się do: sąsiadek, koleżanek, babć, wujków, listonoszy, dentystów, dziadków, cioć, piekarzy i każdego innego człowieka, który pojawia się w naszym życiu na kilka godzin w tygodniu, na pół dnia w miesiącu, na parę minut w ciągu dnia lub na parę sekund podczas stania w kolejce.

Dalej.
Mogłabym przytoczyć badania. Jakieś tam, 'skaś' tam, najlepiej z USA. Albo US - brzmi profesjonalniej.
Ale jako, że doprowadza mnie do szału przytaczanie wszędzie badań [wyjętych z nosa] by popierać swe tezy, na które przecież zawsze znajdziemy antytezy a co za tym idzie - i popierające je badania, nic przytaczać nie będę.
Nie będę nawet się mądrzyć pedagogicznie. Piszę jako Matka, która ma ochotę zakrzyknąć:
'Nie wychowuj mi dziecka Człowieku!!!'

To pokrzyczę.

Pani Dentystka. 
Między słowami, wynika z rozmowy, że Bolo śpi z nami. O ja pierdu!!!!
Pani D. aż zachłysnęła się własną śliną. Cooo? Co?! 
I do Bola:
'Taki duży chłopiec i śpi z rodzicami? Powinieneś spać sam, jak wszystkie duże dzieci!'
Bolo:
'Nieee, z mamoł, z tatoł!'

Pani Dentystko. Nie Pani to sprawa z kim, jak i w jakiej piżamie śpi moje dziecko. To moje dziecko.
Nie mów MOJEMU dziecku co 'powinien' a czego nie 'powinien' - Ty, Pani Dentystko natomiast powinnaś zająć się lakowaniem jego zębów a nie jego wychowywaniem.

Tak, Pani Dentystka, sądząc, że ma monopol na rację, jak 99% społeczeństwa, stawia nas w bardzo przykrej sytuacji. Bo raz, nie zna kontekstu, nie wie czy Bolo ma lęki, czy może my zwyczajnie lubimy spać razem, a może mamy tylko jedno łóżko w domu? 
Dwa. Prowokuje mnie, Matkę, do tłumaczenia się z czegoś z czego nie powinnam się tłumaczyć.
Ale taka natura ludzka właśnie jest. Chcemy odeprzeć zarzut. I zaczynamy: aaaa bo to, a boo tamto, a my to tak, a chcemy żeby tak...
Nie. 

Trzy. Stawia dziecko w niezrozumiałej, niepotrzebnej, napiętej sytuacji, z której stara się wybrnąć najlepiej jak potrafi. Na swoje dwa lata.
Zaprzecza. Opowiada o 'swojej, znanej, bezpiecznej rzeczywistości'.
Bo MY go tak wychowujemy.

Cztery. On NIE jest duży. On jest całkiem mały. Relatywnie bardzo mały. Ciut większy niż niecałe 2 lata temu ale ciągle jest MAŁY. I gdy będzie miał 6 lat nadal, w skali całego życia, będzie mały.
Używanie szantażu ambicjonalnego: jesteś już duży więc powinieneś.... jest jedną z największych krzywd wyrządzanych dzieciom. Pozwól, Człowieku, dziecku być małym!

Nie Pani Dentystki rola oceniać. Nie jej rola pouczać. 
Nie jej rola przeżywać nasze spanie razem czy osobno.
Nie wychowuj Człowieku mojego dziecka!

Sąsiadka. Pije kawę. Plotkujemy. Pierdoły.
Bolo zmajstrował coś do pieluchy.
Sąsiadka: 'To Ty Boluś jeszcze w pieluchy robisz? Bo wiesz, Alinka to już od pół roku sika do kibelka...'
Bolo: 'Nieeee, Boło tu!' pokazuje na pieluchę. 'Linka tam!' pokazuje na toaletę.
Dla niego jasne.

Sąsiadka bierze MOJE dziecko, w MOIM domu za rękę i prowadzi do łazienki. 
'Chodź, pokaże Ci co powinieneś zrobić!'

Ja Matka - niewidzialna. Ja Matka - z pewnością jeszcze nigdy nie pokazywałam mojemu dziecku do czego służy klopek. Ja Matka - mam czuć się winna, bo moje dziecko nadal trzaska w pieluchę a już JEST TAKI DUŻY! Ja Matka - powinnam się wytłumaczyć bo skoro Alinka...

Nie. Ja, Matka, mówię - wara!
Bo nie znasz kontekstu. Bo to moja rola. Bo to nie Twoja sprawa. Bo uwłaczasz mi. Obrażasz swoim zachowaniem moje dziecko. Odzierasz z godności.
Zamij się swoją kupą i nie wychowuj mi, Człowieku, dziecka!!!

[przy okazji kontekst jest taki, że najwyraźniej, niezależnie czy w pieski, kropki czy czaszki, majtki w rozmiarze 92/98 zamieszkuje ogień piekielny...]

Sklep.
Przez ponad godzinę robimy zakupy. Bolek jest rewelacyjny. Pomaga. Cieszy się. Podśpiewujemy.
Nagle dzwoni mój telefon, wypada z ręki pusty wafelek od loda i balon.
Bolo dramatycznie biegnie po balon [ no co?! nie chce go stracić!], potyka się o Panią zdającą się nie zauważać tego co poniżej kolan, łapie balon i szczęśliwy krzyczy:
'Mama! Mam! Dla Boło bałon!' 

Pani:
'Nie krzycz chłopczyku! To niegrzeczne!'
Bolo:
'Boło bałon!!! Bolo bałon!!'
Pani przytrzymuje MOJE dziecko, z oburzeniem ciska we mnie gromy 'oczne' i mówi:
'Gdy jesteś w miejscu publicznym nie wolno krzyczeć! Nie wolno, rozumiesz? Jesteś niegrzeczny!'
Bolo cicho:
'Tak...'

Dlaczego Człowieku nie znając kontekstu, który jest taki, że dziecko krzyczało z radości i podniecenia, mówisz MOJEMU synowi co wolno a czego nie wolno.
Jakim prawem go pouczasz? Oceniasz? Dotykasz?
A w mordę chcesz za 'Jesteś niegrzeczny!'???
Nie wychowuj Człowieku mojego dziecka!

I co ja mam Bolowi powiedzieć? Nie słuchaj tej Pani, nie ma racji, i nie ma prawa tak do Ciebie mówić?
Powiedziałam, że właśnie jest grzeczny, bardzo grzeczny i bardzo dzielny.
Ale mój syn już nie był tego taki pewien...

Wujek-dziadek. Rodzina. Dalsza.
Domek letniskowy. Miły weekend.
Siedzimy z Bolem pod drzewem i opowiadamy: a tam dalej, za tą gałęzią jest dziupla, w niej siedzi sobie wiewiórka, ma malutkie dzieci, trzech synków i jedną córeczkę, chyba właśnie jedzą obiad, i chrupią ząbkami orzechy, chrupchrup...

Wieczór. Bolo bierze Wujka-Dziadka za rękę, drugą łapie mnie i ciągnie nas do drzewa 'z wiewiórką'.
'Tam, chrupchrup i dzidzi!!!'
Ja: 'Taaaak, chyba już zjadły wiewiórki obiadek, zaraz będą myły ząbki i szły spać'
Wujek-Dziadek: 'Tam nie ma wiewiórek!!!'

Ok. Nie załapał. 
Ja: 'Wujku- Dziadku, ależ są! Właśnie słyszę jak szorują zęby!'
On: 'Mówię Ci Bolo... [Matka - niewidzialna] - nie ma tam wiewiórek. Wiewiórki tu nie mieszkają!'
Bolo się popłakał.

Bo teorię Człowiek ma, żeby dzieciom mówić prawdę, samą prawdę i tylko prawdę.
Bo zabawa w magiczne myślenie to okłamywanie.
Jak nie można 'wejść' do sąsiadów, którzy mają owce, bo wyjechali, to trzeba tak właśnie powiedzieć dziecku a nie np: 'oj Synku, wiesz, przyjdziemy jutro bo owieczki chyba już śpią' - co przełoży się na wieczorne opowieści i słodkie sny...
Nie.
Nie zabieraj Człowieku fantazji, radości i wyobrażeń MOJEMU dziecku.
To ja go wychowuję. I wychowywać będę używając magicznego myślenia jak długo się da.
Może będzie wierzył w Świętego Mikołaja do 10 roku życia? Chciałabym.
Nie Twoja rola to 'prostować' i siekać mi 2 latka prostą rzeczywistością.

Koleżanka. 
Bolo: 'Ja cham! Ja cham!' i pokazuje jak układa puzzle.
Koleżanka: 'Bolo SSSam, powiedz SSSam.'
Bolo: 'Cham! Cham!' - z uśmiechem od ucha do ucha.
Koleżanka: 'Nie, nie, źle. SSam. SSSS! Powiedz sssss'
Bolo milczy kolejne pół godziny.

Koleżanko - moje dziecko nie jest głuche. Jest niegotowe aby wypowiedzieć ten zestaw głosek.
Jego aparat artykulacyjny dopiero się rozwija. To nie jest czas na ćwiczenia artykulacyjne.
Ty mów poprawnie. To wystarczy. Na razie. 

Kolega. U mnie u domu.
'Bolek! Nie wolno brać pilota!
Bolo: 'Boło tak!'
Kolega: 'Nie wolno!!!'

Wolno Kolego. W moim domu, mój pilot wolno mu brać.
W twoim domu, twój pilot, twoje zasady. Wtedy nie wolno.

Nie wychowuj mi dziecka!!! 

Gdy moje dziecko je z ziemi a ja stoję obok - to znaczy, że mu wolno.
Gdy moje dziecko idzie tyłem po chodniku a ja idę obok - to znaczy, że mu wolno.
Jeśli moje dziecko próbuje MOJEJ kawy to znaczy, że mu wolno.
I gdy moje dziecko mówi na wodę - kawa - to znaczy, że mu wolno.

-------------------------------------------------------------

To jest bardzo proste. Wszyscy, no prawie wszyscy mają dobre intencje. Ale ciężko złe metody.
Skąd pomysł Człowieku, że masz prawo wychowywać, pouczać, oceniać, poprawiać, korygować MOJE dziecko???
Nie masz prawa. Szczególnie gdy ja stoję obok.

Jeśli uważasz, że popełniam błąd, że masz rozwiązanie, lepsze, że z czymś się nie zgadzasz - powiedz MI o tym, nie dziecku.
Ja chętnie porozmawiam. Spojrzę na sprawę z innych punktów widzenia. Pomyślę, a może przyznam Ci rację i zmienię swoje zdanie.
Ale to JA. Nie Bolo. To ja i jego Tata decydujemy o jego wychowaniu. Nie Ty Człowieku.
Nie wychowuj mi dziecka. Proszę - a przy tym zdecydowanie tupię nogą...