obuwie dOMOwe

Bolowi wychodzą czwórki, trójki, dziesiątki chyba jakieś też i górna dwójka i job nad joby w mamowej duszy i głowie. Jęczybuła startuje dzień w dzień o 17tej i jęczybuli aż zaśnie. To nie jest już wcale pewniakiem bo pilnowacz mu się włączył ponownie po pół roku i śpi czujnie czy nie odchodzę. Job nad joby. A potem nowe coś nastało - mianiowicie postanawia budzić się w środku nocy, horrorowato wpatrując się w jeden punkt nie śpi po trzy godziny. A ja wiadomo, spać spokojnie nie mogę bo czujnik cholerny w mózgu włączony. Job nad joby.
Nasz syn ma jeszcze kilka irytujących i doprowadzających do wrzenia krwi nawyków.

1. Allahy. Allahy urządza gdy mu czegoś nie wolno a on bardzo ale to bardzo potrzebuje to zrobić. Klęczy na kolanach, wyprostowanymi rękoma modły o podłogę odprawia zawodząc zawodowo. Krzywda nad krzywdy się dzieje i Dziecior dobitnie to pokazuje. Allahy pojawiają się też, gdy źle zromumiemy intencje Kurduplastego i obrazi się Małe na minut wiele. Np. czekał na Tatę aby układać wody w szafce - Tata chciał zabawę uatrakcyjnić i wsadził jedną wodę do ciężarówy. Dramat. Tragedia. To nie te zasady. To nie zabawa. Tata dostał bana na uśmiechy i całusy na całe pół godziny. Allahów było chyba z trzydzieści.

2. Orka przedsenna. Dziecior zanim wejdzie w błogosławioną fazę snu czyli taką, że nie kuma już nic, ma fazę orki na polu. Niby śpi ale nie śpi, będzie sześćset razy rękę wkładał i wyjmował z pod i pod poduszkę, będzie przy tym dyszał, zasysał się na smoku jakby ciężką uprawę roli miał dokończyć, będzie nogą szurał pod kołdrą do usranej śmierci albo szczytowania mojej biednej cierpliwości. Pozycję do spania będzie przyjmował milion razy kręcąc się, stękając, pojekując. Przykryć, odkryć, nie - jednak przykryć ale tylko rożkiem, nie - jednak zimno, to teraz przytul, a teraz za rączkę potrzymaj. Orka.

3. Pan Klocek doskonale wie kiedy już jest najedzony, oznajmia, że 'nie nie już' a gdyby Matka miała wątpliwości kaszelek uruchomi oznaczający 'jeszcze łyżka a będę rzygał'. Jednak całkiem inaczej sprawa się ma z mięsem, mięso jest tak pyszne, że nawet jak brzuch jest pełny to Bolo będzie wkładał do buzi kolejne kęsy ale jako, że już więcej nie wejdzie, przemieli dwa razy i prosto z wywalonego języka pyszne mięso podaje Mamie, która przecież powinna podziękować za dar a najlepiej żeby się darem najadła. W ostateczności dary łądują na Mamy talerzu z którego zaraz znikają bo mięso zbyt kusi i na kolejny podwójny przemiał idą, i znowu - pyszne dary dla Mamy. I koło się zamyka bo jak zabierzesz talerz z mięsem lub Bola od talerza z mięsem to jedziemy z Allahami kolejne 15 minut.

4. To nie Dziecior a ja - bo ja się pytam, dlaczego, dlaczego do cholery przez dziesiąt lat nie nauczyłam się poczekać aż spłynie na prawdę ciepła woda z prysznica tylko zawsze ładuje się te parę sekund za wcześnie na tyle żeby tyłek sobie odmrozić?! No dlaczego?!

Jestem zwolenniczką chłodu w mieszkaniu, no może nie chłodu ale nie znoszę włączonych kaloryferów co zreszta bardzo źle wpływa na wszelakie śluzówki. Tak więc wolę ubrać Małe cieplej niż 'cieplić' mieszkanie. Problem pojawił się gdy zrobiła się na prawdę chłodno na podłodze gdzie widomo, że mały potwór spędza swój etat, szczególnie, że mając do wyboru dywan, parkiet, kanapę - wybierze lodowatą terakotę. Tak więc jedziemy podwójnie - bodziak - bluza, rajty - portki, a na stopy? No rajty i skarpety - proste.
Oczywście, że nie proste. Oczywiście, że trzeba awanturę skarpetową uskutecznić, zdjąć je setny raz i próbować przechytrzyć Mamę i wrzucić je do śmieci. Oczywiście. Nic, nigdy nie jest proste.
Kapcie, łapcie, papcie - obuwie domowe. Postrach Mamy Bola, w kapciach człowiek jakby traci godność. I żeby nie wiem jak był ubrany powyżej to kapcie wszystko zabiją. Ale Mama Bola jest grzeczna [w tej kwestii] i skarpet grubych nie zdejmuje, szczególnie na terakocie! Więc obuwie domowe szczęśliwie ją a ona je omija.
Jednak doszłam do punktu w życiu, że przewartościować trzeba czasem poglądy i stwierdziałam oglądając obce Dzieciory, że kapeć dziecku nie taki straszny. Tzn może być straszny i to bardzo ale to już mowa o gustach. I tak u Maków zobaczyłam kapciuchy PreShoes. Maki lubią 'dobrze zjeść' więc to zawsze jakiś punkt zaczepienia. Podobnych kapci-bucików widziałam już wiele, często też powala cena [za buty dam dużo, za kapcie nie.] - z drugiej strony wiadomo, szyte, czysta skóra. Design też koszci. Tylko ja nie lubię tych wszystkich koparek, samolotów, aut na chłopięcych rzeczach [zauważyliście?! i czemu zawsze też jest jakiś głupawy tekst o pilotach czy 'race'ach...] 
I tak Preschoes mnie kupil, tzn ja kupiłam je.
I Alleluja - teraz mamy kapcie na gołą albo rajstopową stopę, nic nie jest zdejmowane, Małe zachowuje się jakby był boso, są mega miękkie, nogi ciepłe bez stu warstw, no i kurde, fajnie wyglądają! Jak na kapcie oczywiście...
Co więcej sam je [no prawie sam...] zakłada. Jest to bardzo proste, za co postokroć dziękuję. Nie mają też żadnych gum, absów itp, sama skóra i nic się nie ślizga.
Polecamy absolutnie, a i cena jest atrakcyjna jak na ten typ 'obuwia domowego' [brrr.....]

My mamy TE --> Kapcie, łapcie, papcie...
Inne TU --> PreShoes