Bolek i Lolek

Dzieciństwo kojarzy mi się:

Z wiekiem przedszkolnym i domem mojej Babci, w którym zawsze niezależnie od pory dnia i roku pachniało cynamonem i wiśniami. Który stał na warszawskim Grochowie przy ulicy, którą idąc można było zjadać prosto z drzew mirabelki i morwę.
Kojarzy mi się z przedszkolem na Woli, które stało między kościołem a szpitalem i w którym oprócz muzyki z pianina zawsze było słychać syrenę karetki na przemian z dzwonami.
Z rozpoczęciem Stanu Wojennego kiedy to siedziałam na parapecie dziewiątego piętra naszej kawalerki zajadając jajeczniczę gdy nagle Mama podgłośniła radio a ja na ulicy zobaczyłam czołgi i maszerujące wojsko. I zapytałam Mamę: 'Wojna?' i Mama pierwszy raz tak poważnie spojrzała mi w oczy, jak dorosłej osobie i powiedziała cicho: 'Nie wiem Córciu...'
Z Zimą Stulecia, kiedy to na zapalniczkę otwierało się zamek samochodu a Tata jedyny raz w życiu oszalał jak dziecko na śniegu i robił orzełki.
Z Mamą, najpiękniejszą kobietą na świecie, z długimi do pasa, prostymi, ciemnymi włosami, zawsze ubraną w długie, kwieciste spódnice i eleganckie bluzki, w długich, za kolana brązowych kozakach na wysokich obcasach.
Z Tatą wiecznie ubranym w granitur, z nieodłączną aktówką, w której trzymał ogormne skarby, flamastry do zakreślania. Czasem jednego dostałam, to były dni dziecka.
Z Ptysiem do picia, blokiem czekoladowym do jedzenia, kefirem z pudełka, mlekiem w proszku, który jadłam łyżką, z Vibowitem, który wyjadało się jęzorem prosto z saszetki.
Z wakacjami w prawdziwej Leśniczówce, w której mój Wujek był nadleśniczym, w której odbywały się polowania w lesie i porody zwierząt z gospodarstwa.
Moje dzieciństwo kojarzy mi się z obiadami rodzinnymi i żeby świat się walił - wieczną, wieczorną kolacją.
Kojarzy mi się z pierwszymi strachami, że może tą karetką wiozą moją Mamę? A może mój Tata spadnie samolotem gdy będzie wracał z kolejnej delegacji? A może Babcię to serce tak dziś bolało i umrze?
Z pierwszymi karami. Gdy znalazłam w szafie oporniki Solidarności i rodzice kazali mi przysięgać, że nikomu o tym nie powiem a ja je zabrałam do przedszkola. Były takie śliczne, kolorowe.
Miałam karę - Mama płakała a Tata nic nie mówił przed trzy dni.
Kojarzy mi się z rękoma Mamy, zawsze ciepłymi, z pięknie pomalowanymi paznokciami, które zawsze koiły i sprawiały, że świat na nowo stawał się bezpieczny.
Z kolanami Taty, który brał mnie na nie i wypytawał dokładnie o szczegóły mojego dnia, słuchał każdej nowej piosenki, nowego nauczonego wierszyka, nowych odkryć: 'a wiesz Tato, że żona psa to suka? brzydko prawda? mogę to słowo mówić na głos czy tylko w głowie?'

Bo dzieciństwo wieku przedszkolnego ogromnie kszatałtuje, pokazuje szerszy świat, nie zawsze przecież kolorowy. Bo wiek przedszkolny to pierwsze wspomnienia, pierwsze porażki, sukcesy a nawet miłości. Pierwszy wolno budowany światopogląd.
To bardzo ważny czas.

Chcę Wam pokazać dwie książki. Idealne dla wieku przedszkolnego ale wiadomo, książki warto zbierać wcześniej, szczególnie gdy są to małe nakłady kameralnych wydawnictw.
Jedno z nich to Ładne Halo.
Uwielbiam takie wydawnictwa, które w swej ofercie mają skrupulatnie wybrane zaledwie kilka tytułów. To świadczy o wielkiej uwadze poświęconej każdej pozycji.
Ładne Halo wydało kilka książek. Pragnę mieć każdą. Póki co mam dwie.

Lala Lolka - o rany julek!!!
Toż to skandalizująca, szokująca, zmuszająca do dyskusji, nas dorosłych, nas rodziców, wychowawców.
Lolek ma lalkę, Lolek lubi modę i przebieranki i Lolek jest z tym szczęśliwy.
I wszytsko jest w porządku dopóki nie idzie do przedszkola. Ze swoją lalką.

'Ależ to jest niesłychane,
Żeby chłopiec nosił lalę!'

'Dziecko, toż to nie wypada!
Zobacz, chłopców ta gromada,
bawi się samochodami,
żołnierzami lub klockami,
nikt z nich lalek nie dotyka,
To dla dziewczyn jest praktyka!'

No i czy nawet w poprzednim poście nie pisałam, że zabawki są dla dzieci a nie płci?!

To książka mądra, ucząca tolerancji, obalająca krzywdzące stereotypy, mogąca wielu dzieciom pomóc zrozumieć, że świat nie jest czarno-biały, że o człowieku nie świadczy jego płeć a cała masa innych wartości.
W dodatku może pomóc dorosłym przestać obsesyjnie rozdzielać zabawki na dziewczynki i chłopców - przy czym ci drudzy są dużo bardziej poszkodowani, bo dziewczyna bawiąca się autami jest fajna, chłopczyce wzbudzają miły uśmiech i mrugnięcie oka.
Chłopcy bawiący się lalkami, jeżdżący wózkami, udający Mamy w zabawie, tulący 'dzidzię' wzbudzają niechęć, zdziwienie, jakiś niepokój, są natychmiast 'ustawiani'..
Tak więc mój Bolek, jak zechce to będzie miał lalę jak Lolek.

Dla mnie książka roku. A do tego jak wydana?!
To cytat [ stąd ] ale dokładnie oddaje moje myśli:
Wyraziste i nowoczesne ilustracje Katarzyny Boguckiej zna już pewnie niejedno co bardziej „oczytane” dziecko, no i oczywiście jego rodzice, chociażby z takich książek, jak „O panu Tralalińskim” J. Tuwima, „M.O.D.A.” K. Świeżak, czy „Maryna, gotuj pierogi”. Biorąc do ręki książkę „Lala Lolka” wydaną przez wydawnictwo „Ładne Halo” od razu dostrzegamy to, co odróżnia styl Katarzyny Boguckiej od stylu innych ilustratorów, a więc monochromatyczne tło, stylistykę przywodzącą na myśl lata 50. i 60. ubiegłego wieku, świadome ograniczenie ilości barw, kontrasty.



 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Druga pozycja to 'Kiedy będę duży to zostanę dzieckiem'.
I tu się rozpisywać nie będę bo tytuł mówi wszsytko, wydanie tak samo piękne, w postaci zeszytu a raczej kajetu...
A na końcu?
Jest miejsce aby Twoje dziecko wspisało albo poprosiło Ciebie o wpis: A kim Ty zostaniesz jak dorośniesz?...

Ładne Halo - BRAWO! 

A dla Was mam po jednej książce do wygrania od wydawnictwa - dziekuję.

Co zrobić:

1. polub Klocka i Kredkę na FB tu --> KlocekIKredka - nie musisz tego robić ale tam oglosimy wyniki w czwartek.

2. zamknij oczy, pomyśl i w kometarzu pod tym postem napisz: Co Tobie kojarzy się z Twoim dzieciństwem? 

3. udostępnij post [fb, blog, forum...] i podaj link gdzie szukać

4. podpisz się imieniem i nazwiskiem

5. wyniki w czwartek na fanpagu fb - wybierać będzie wnosząca najwięcej 'dzieciństwa' do rodziny, zaraz po Bolu - Ciocia Bola.